Ես շա՜տ միայնակ պահեր եմ ունեցել: Գիտեք մի պահ կա, երբ դու իրոք ուզում ես միայնակ լինել: Միայնակ լինելու առավելությունը դա լավ է մտքերը հավաքելու համար: Մեկ-մեկ ես հենց այնպես վերցնում ու տանը միայնակ նստում եմ և հավաքվում եմ մտքերով: Իսկ միայնակ լինելու թերությունը դա ես ասացվածքով կարտահայտեմ <<Одинокий человек не кому не нужен>>: Բայց դե եկեք համաձայնվենք, որ միայնակ մարդը իրոք ոչ մեկի պետք չէ: Դուք փորձեք պատկերացնել: Մի մարդ, որը ոչ ընկեր ունի, ոչ շփվում է, դա արդեն դառնում է տարօրինակ: Այդպիսի մարդկանց ես չեմ կարողանում հասկանալ, ինչպես է կարելի ոչ ընկերներ ունենալ, ոչ շփվել. այդ տիպի մարդկանց ես ուղղակի անվանում եմ Forever Alone, որը թարգմանվում է ընդմիշտ միայնակ: