Նոր կտակարանի մեջ առաքյալները կարևորագույն տեղ են կազմում: Նրանք եղան առաջին մկրտվածները, ովքեր անմիջապես ընտրվեցին Քրիստոսի կողմից: Առաքյալները 12-ն էին, նրանցից մեկը՝ Հուդան դուրս մնաց այս խմբից, մատնության, դավաճանությամբ և ինքնասպանության պատճառով: Առաջինը Հուդան էր, որ մատնեց Քրիստոսին, այսինքն զգաց, որ նա Քրիստոսի զավակն է, այդ պատճառով իրեն չկարեցավ ներել և ինքնասպան եղավ: Հուդաի փոխարեն, Քրիստոսի համբարձումից հետո, վիճակահանությամբ ընտրվեց մեք ուրիշը՝ Մատաթյան: Առաքյալները ականջալու եղան, Քրիստոսի քարոզներին, ականատես եղան նրա հրաշքներին և նրա արիությամբ վկաները եղան: Առաքյալ նշանակում է մեկի կողմից ուղղարկված՝ ուղղարկողի հեղինակությամբ և պատգամով: Առաքյալները եղան հիմնադիրները եկեղեցու: Նրանք առհասարակ անուս (ուսում չստացած) Գալիյացիներ էին, ծկնորսներ, սակայն իրենց թողած գրություններից հայտնի է դառնում, որ տարիների ընթացքում նրանք զարգացան և զորացան, նաև իմացապես, ոչ միայն Քրիստոսի դաստիարակությամբ, այլ նաև Սուրբ հոգու շնորհներով լցվեցին: Քրիստոնեական ավանդությունը հաստատում է, որ բացի մեկից Հովհաննեսից, բոլորնել նահատակվել են իրենց գործունեության ժամանակ: Այս 12 առաքյալներից բացի, կան նաև ուրիշ Քրիստոնեա գործիչներ, որոնք նույնպես առաքյալներ էին կոչվում, նրանցից մեկն էլ Պողոսն է, ով հայտնի է նաև 13-րդ առաքյալ անվամբ:
Առաքյալների տոնը, մեր եկեղեցին հիշատակում է՝ վարդավառի, բարեկենդանի նախորդող շաբաթ օրը:
12 առաքյալների անունները՝ Պետրոս, Անդրեաս, Հակոբոս, Հովհաննես, Մաթեոս, Ղուկաս, Մարկոս, Թադեոս, Բարդուղիմեոս, Պողոս, Հուդա, Տիառն եղբայր:
